Cennete ...

Manzarası kader olan boğazın
düğümlenmiş kelimeleriyim ...
Kaybedildikçe anlaşılan değerin
idrak adlı ülkesindeyim ...
Ve ne acıdır ,
soyadımın tek şahidi hüzünlü bir şıracıdır ...
Sanırım artık çocukluğumun
yalnızlığına düşmüş garip bir başkentim ...
Ateşi böyle bilmezdim
düştüğü yerden halliceymiş ...
Kaybetmek
bulamamanın tam da karşılığı değilmiş ...
Kocaman elleriyle avuçlarımın emaneti
dev bir çınarın gölgesinde ...
İlk sözlerim gözümün önünde
meğerse ben ne şanslı biriymişim ...
Bir kadehi bölüşmeden bölünüp
veda edilen hayatlar ...
Ertelenmiş sarılmaların arkadaşı
uykuda okşanan yanaklar ...
Özlemek henüz vücut bulmadı
seçilen cümlenin bünyesinde ...
Tek diyebileceğim şey
unutmayacağım seni asla güzel adam ...

Not : Çok Sağolun ...